فکر می‌کنم اگر حوزه گردشگری در گیلان فعالیت‌های خوبی داشته باشد، می‌تواند بخش اعظمی از مشکل اشتغال را در «سال اقتصاد مقاومتی: تولید و اشتغال» در استان حل کند. یعنی برای اشتغال‌زایی از ظرفیت‌های موجود در بخش گردشگری استفاده کند. این بستر خوشبختانه در گیلان وجود دارد.
در سفر اخیر دکتر زهرا احمدی‌پور معاون محترم رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به گیلان، تعدادی از هتل‌ها در نقاط مختلف استان افتتاح شدند که ــ با توجه به کمبود هتل در استان که سال‌هاست از مشکلات اساسی بخش گردشگری محسوب می‌شود و ما بارها به آن اشاره کرده‌ایم ــ دستاورد خوبی است. در این سفر درواقع جاهایی افتتاح شدند که قرار است در آن‌ها به مسافران سرویس داده شود.
همان‌طور که می‌دانید، به‌لحاظ برخورداری از هتل‌ها و اقامتگاه‌ها هنوز گیلان دچار مشکل است. وقتی فصل تعطیلات می‌شود، ما شرمنده مهمانان می‌شویم. حق انتخاب هتل و اقامتگاه برای مهمانان بسیاربسیار ناچیز است و این مغایر با اصل مشتری‌مداری در حوزه گردشگری است و طبیعتاً انتظار می‌رود که خطوط اعتباری، سرمایه‌درگردش و تسهیلات بیشتری در اختیار تفرجگاه‌ها و مراکز اقامتی قرار داده شود.
ما زیرساخت‌های کاملی نداریم، یعنی هنوز بین شهرهای مختلف ایران با خطه شمال حمل‌ونقل ارزان نداریم. خطوط هوایی که گران است، خطوط ریلی هنوز تمام نشده و در حمل‌ونقل زمینی هم مشکلات خاص خودش وجود دارد. بنابراین توریست که نخواهد از راه زمینی بیاید طبیعتاً باید راهی داشته باشد. وقتی راه‌های دسترس به چنین مناطقی تقریباً زیاد نیست یا بسته است، نمی‌توان در حدی که قابلیت‌های طبیعی گیلان است گردشگر داشت.
بنابراین مهم‌ترین نکته این است که پیش از هر چیز زیرساخت‌ها ایجاد شود تا مسافران، خصوصاً توریست‌های خارجی، به‌راحتی بتوانند به گیلان سفر کنند. توریست خارجی که نمی‌تواند پای‌پیاده بیاید. شما راه دسترس ندارید و تقریباً راه‌ها بسته است. وقتی روزی 100 نوبت هم پرواز ندارید، چگونه می‌خواهید استا‌نتان قطب گردشگری باشد؟ وقتی ریل راه‌آهن ندارید یا اتوبانی دارید که همیشه در آن حجم ترافیک بالاست و راه سه ساعت و نیمه را، به‌خاطر ترافیک زیاد، چندساعته باید طی کنید، در بخش گردشگری هم مشکل خواهید داشت.
این موضوعات به‌هم مرتبط‌اند. حتی اگر وضعیت راه‌ها بهبود پیدا کرد و توریست‌ها و مسافران آمدند کجا بروند؟ اسکان ارزان‌قیمت امن در کجا برایش تهیه دیده شده؟ عده‌ای تابلو زده‌اند که «سوئیت، ویلا». خُب، چه‌کسی بر کار این اماکن نظارت دارد و امنیت این‌ها چقدر است؟ نرخ تعرفه‌های این‌ها در کجا تصویب می‌شود؟ این‌ها همه جزو مسائلی هستند که باید بیشتر مدنظر قرار گیرند.
در اینکه دولت تلاش می‌کند شکی نیست، اما این تلاش‌ها بنا به دلایلی گاهی به موانعی برخورد می‌کند و با موفقیت همراه نمی‌شود. عواملی وجود دارند که متأسفانه اجازه کوچک‌سازی دولت را نمی‌دهند. وقتی می‌گوییم کوچک کردن دولت، منظورمان این است که بخش‌خصوصی فعال شود.
با توجه به اینکه امنیت شغلی در بخش‌خصوصی بسیار مستأصل و ضعیف است، بدنه حاکمیت راغب نیست که برخی امور به بخش‌خصوصی انتقال یابد. امروز در دنیا دیگر کسی راغب نیست در بخش دولتی بماند. درواقع، همه دوست دارند به بخش‌خصوصی انتقال پیدا کنند. چون حقوق، مزایا و امنیت شغلی و درآمد در بخش‌خصوصی اضافه‌تر است. در ایران این مسئله برعکس است. امنیت شغلی و درآمد در بخش‌خصوصی بسیار پایین‌تر است و دلیل مقاومت‌ها هم همین نبود امنیت شغلی است. درمجموع، بخش‌خصوصی ما به‌دلایل زیادی موفق نبوده است.
در این سفر، خانم احمدی‌پور گفت که با دبیرکل سازمان جهانی گردشگری رایزنی شده و قرار است کارشناسان این سازمان به ایران سفر کنند و این طرح در یکی از استان‌های ایران به‌شکل پایلوت اجرا شود. این مسئله چه نقشی می‌تواند در اقتصاد کشور و رونق گرفتن صنعت گردشگری داشته باشد؟
شما خاطرات کسانی را که به ایران سفر کرده‌اند بخوانید. فکر می‌کنم یک خانم فرانسوی کلیپی در فضای مجازی گذاشته و گفته است: «من توصیه می‌کنم کسی به ایران نیاید، چون اگر بیاید دیگر نمی‌تواند دل بکند و برگردد.» ببینید. جمله اول خیلی خطرناک است اما جمله دوم آن را کامل و خطر را رفع می‌کند. به هر تقدیر ما نتوانسته‌ایم به هر دلیلی ایران را خوب معرفی کنیم.
در گذشته افراد زیادی به ایران سفر کردند که ذهنیت خوبی در مورد مردم ما نداشتند. بسیاری از مربی‌های خارجی که به ورزش ایران می‌آیند، بعد از مدت کوتاهی تعجب می‌کنند که این کشور چقدر با آنچه در تبلیغات سوء درباره آن شنیده بودند فرق می‌کند.
بعضی‌هایشان گفته‌اند باورمان نمی‌شود که ایران این‌قدر کشوری خوب و دوست‌داشتنی باشد. این بدان معناست که در بُعد فرهنگی و اطلاع‌رسانی بین‌المللی خوب کار نکرده‌ایم و تصویر درست و مقرون‌به‌واقعیتی از ما به دنیا ارائه نشده است. طبیعتاً هم خودمان باید تلاش کنیم و هم با استفاده از سازمان‌های بین‌المللی بکوشیم ایران را شایسته نامش به مردم دنیا معرفی کنیم. در این صورت قطعاً در جذب گردشگر موفق خواهیم بود.
در بخش فرهنگی باید نوع نگاهمان را عوض کنیم. نوع نگاه ما باید عوض شود و نباید فکر کنیم رسالت داریم که به‌محض ورود یک توریست به کشورمان، باورها و اعتقادات او را عوض کنیم. این تفکر کاملاً اشتباه است. ما نمی‌خواهیم دیدگاه هر کسی را که به ایران می‌آید عوض کنیم. به گردشگر باید به چشم مهمان نگاه کنیم و نه چیز دیگر. از طرف دیگر در عرصه دیپلماسی، سفارتخانه‌های ما در خارج از کشور هم درخصوص معرفی مردم خودشان باید تلاش بیشتری بکنند. سفارتخانه‌های ما با استفاده از تورهای گردشگری می‌توانند زمینه‌ساز دعوت از مردم سایر نقاط جهان به ایران شوند. در این باره دستگاه دیپلماسی نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای دارد.
من فکر می‌کنم که بیش از این‌ها جای کار هست و باز باید منتظر بود. با این اوصاف، تلاش دکتر احمدی‌پور ستودنی است.
*نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی
انتهای پیام/
